RAMADAN - jak, kiedy i dlaczego?

Należy wiedzieć, że wszystkie Księgi, nie tylko Koran, zostały zesłane w miesiącu ramadanie. Jest na ten temat hadis spisany przez uczonego Wasela Ibn al-Askaa al-Lesy Abu Fasila. Można go odczytać napisanego także przez Al-Albaniego w jego książce pt. "Saheeh al-Jamaa" ("Zbiór Prawidłowy"). Hadis ten został uznany za dobry.
Przekaz na ten temat istnieje również:

- u Al-Bayhaky w jego książce "Al-Asmaa al-Sufat"
- u Al-Haysamy w jego książce "Majamaa al-Zawayd"
- u Al-Sajjuty w jego książce "Al-Jamaa al-Saghir"


Prorok Muhammad, pokój z nim, powiedział:

"O ludzie! Miesiąc Boga - Ramadan - został Wam dany z Jego łaski, błogosławieństwa i przebaczenia. Bóg ustanowił ten miesiąc najlepszym ze wszystkich miesięcy. Dni tego miesiąca są najlepszymi spośród wszystkich dni, noce są najlepszymi spośród wszystkich nocy, a godziny najlepszymi spośród wszystkich innych godzin. Jest to miesiąc, w którym Allah zaprasza was do postu i modlitwy honorując was w ten sposób. W każdym oddechu jaki wydajecie otrzymujecie nagrodę od Boga, wasz sen jest wyrazem czci dla Niego, wasze dobre uczynki są akceptowane, a prośby wysłuchane. Dlatego musicie wzywać waszego Pana z sercem wolnym od grzechu i zła, zanosić prośby o wytrwałość w poście i w recytacji Koranu"


Post w islamie polega na całkowitym powstrzymywaniu się od jedzenia, picia oraz współżycia seksualnego w czasie od brzasku do zachodu słońca. Ważne jest też unikanie niewłaściwego zachowania, obgadywania, kłamstwa i wszelkich złych uczynków.

Są dwa rodzaje postu: obowiązkowy i nieobowiązkowy. Post w miesiącu Ramadan jest obowiązkowy dla każdego muzułmanina i każdej muzułmanki dojrzałej psychicznie i fizycznie oraz znajdującej się w dobrym zdrowiu. Każdy kto nie jest w stanie pościć całego miesiąca (z ważnego powodu) musi później odrobić te dni, w których nie pościł (o ile jest w stanie to zrobić).

WYMOGI OBOWIĄZKOWEGO POSTU:

1. Intencja poszczenia wykonana przed świtem (można wypowiedzieć ją głośno lub w myślach)
2. Unikanie rzeczy, które mogą doprowadzić do przerwania postu.


Całkowicie zwolnieni z postu są natomiast osoby w bardzo podeszłym wieku, chronicznie chore oraz pracujące w trudnych warunkach uniemożliwiających im wytrzymanie postu (np. praca w kopalni). Ich post musi zostać wypełniony poprzez nakarmienie biednej osoby (1 osoba = 1 dzień postu). Trzeba jednak zaznaczyć, że jeśli ktoś z wymienionych powyżej grup chce pościć i jest pewien, że post nie wyrządzi szkody jej zdrowiu, to może tak uczynić.

Jeśli kobieta jest w ciąży i boi się się o swoje lub dziecka zdrowie to nie musi pościć, jednakże jest zobowiązana odrobić cały ramadan lub te dni, których nie przepościła albo, zgodnie z opinią kilku uczonych, nakarmić jedną ubogą osobę w ciągu jednego dnia postu (1 nakarmiona osoba = 1 dzień postu, może to być codziennie ta sama osoba).
Osoba, która zachoruje w trakcie ramadanu np. na kilka dni, odrabia zaległy post po ramadanie. Podobnie podróżny, jednakże post w czasie podróży jest dozwolony jeśli podróż nie jest długa i męcząca.
Kobieta podczas krwawienia menstruacyjnego oraz w czasie połogu nie może pościć, a jeśli to robi to jej post jest nieważny i musi go powtórzyć. Jeśli kobieta pości cały dzień i zauważy krew na bieliźnie tuż przed zachodem słońca (nawet na kilka sekund przed adhanem wzywającym na modlitwę maghrib), to niestety musi przerwać post i cały dzień jest do odrobienia. Jednak jakiekolwiek inne krwawienie z narządów rodnych kobiety, inne niż menstruacja, nie unieważnia postu. (więcej na temat postu kobiet będzie zamieszczone niebawem inshaallah).

CO JEST SUNNĄ W CZASIE RAMADANU?

Poza ogólnymi zasadami dotyczącymi intencji oraz unikania czynności, których Allah (swt) zabronił w czasie miesiąca postu, są też zalecenia Proroka (sws), do których wypełniania muzułmanie są szczególnie zachęcani poprzez dodatkowe wynagrodzenie.

1. Suhur (posiłek przed świtem) - można spożywać od północy do adhanu wzywającego na modlitwę fadżr (od którego post się zaczyna) - na suhur może składać się pełny posiłek, tylko łyk wody lub jakakolwiek inna ilość jedzenia czy picia. Spożycie suhur jest błogosławieństwem od Allah (swt), który czyni w ciągu dnia post łatwiejszym.

2. Przerwanie postu natychmiast, jak tylko słońce zajdzie.

3. Wykonywanie du'aa' w czasie trwania postu w ciągu dnia oraz w momencie przerywania postu.

4. Trwanie w jak najlepszym zachowaniu przez cały miesiąc - hojność oraz studiowanie i recytacja Koranu są jak najbardziej pożądane.

5. Uczestnictwo w modlitwach taraweeh w meczecie lub wykonywanie ich w domu, czytanie i recytacja Koranu, modlitwa oraz du'aa wykonywania w nocy, zwłaszcza w czasie ciągu ostatnich 10 nocy Ramadanu.

CO NIE UNIEWAŻNIA POSTU?

1. Przecieranie wodą głowy oraz zanurzanie ciała w wodzie.
2. Używanie kohlu lub kropli do oczu, nawet jeśli poczujemy ich smak w gardle.
3. Pocałunki nie związane z uczuciem pożądania oraz przypadkowy wypływ nasienia (choć stan taki wymaga wykonania ghusl).
4. Zastrzyki domięśniowe lub dożylne oraz lewatywa.
5. Wypływ niewielkich ilości krwi z ranek na ciele.
6. Płukanie nosa i ust bez połykania wody.
7. Smakowanie potraw (np. podczas gotowania) bez ich połykania.
8. Odczuwanie zapachów oraz wdychanie tego, czego nie można uniknąć (kurzu, pyłu z mąki itp rzeczy, które mogą być w powietrzu.

Dodatkowe info dotyczące postu:

Jeśli w czasie trwania nocy współżyjemy ze swoim mężem/żoną lub kobieta kończy menstruację albo okres połogu, to należy wziąć kąpiel (ghusl). Ghusl można wykonać nawet po  nadejściu brzasku, ale należy dokonać rytualnej kąpieli na tyle wcześnie, aby zdążyć pomodlić się modlitwę fadżr. Jeśli ktoś je lub pije w momencie zaczynania się brzasku (na chwilkę przed adhanem), to musi przerwać te czynności, gdyż jego post będzie nieważny.

CO UNIEWAŻNIA POST I WYMAGA JEGO ODROBIENIA

1. Rozmyślne i celowe jedzenie, picie oraz palenie papierosów (jeśli zapomnieliśmy, że pościmy i przypadkiem napijemy się lub coś zjemy, nie unieważnia to postu).

2. Celowo wywoływane wymioty.

3. Menstruacja oraz urodzenie dziecka.

4. Zamierzone spowodowanie wytrysku nasienia (takiego, które jest spowodowane dotykiem lub bezpośrednim kontaktem)

5. Stosunek seksualny - wymaga nie tylko odrobienia postu, ale też dodatkowej pokuty - uwolnienia niewolnika, a jeśli jest to niemożliwe to należy pościć nieprzerwanie przez dwa miesiące. Jeśli ktoś nie jest w stanie pościć to wtedy musi nakarmić 60 biednych ludzi.

ODRABIANIE RAMADANOWEGO POSTU

Odrobienie opuszczonych (z ważnego powodu) dni postu w Ramadanie jest obowiązkiem, który musi zostać wypełniony. Można odrobić zaległy post wtedy, kiedy jest to dla nas najdogodniejsze, ale najlepiej zrobić to przed kolejnym Ramadanem. Można odrabiać dzień za dniem albo wyrywkowo, można także wybrać na odrobienie dni, które są najkrótsze (ze względu na porę roku) lub pogoda jest lepsza. Jest to łaska od Allah (swt), który pragnie, aby muzułmanie się oczyszczali i nie chce nakładać na nich zbyt wielkich trudności. Jeśli ktoś nie jest jednak w stanie odrobić zaległego postu przed następnym Ramadanem, powinien to uczynić później, tak szybko jak to będzie możliwe.

Dodatkowe informacje na temat Ramadanu:

1. Osoba, która umiera przed odrobieniem swoich zaległych dni postu posiada niejako dług do spłacenia. Jest bardzo wskazane, aby, o ile to możliwe, ktoś z bliskich przepościł te dni, których zmarła osoba nie zdążyła odrobić. Jeśli natomiast ktoś, z ważnych powodów (np. choroba), nie był w stanie odrobić postu przed swoją śmiercią, to jest to usprawiedliwione.

2. Allah (swt) objawił, że jedną z najbardziej błogosławionych nocy w roku jest Laylat ul_Qadr (Noc Przeznaczenia). Jest ona lepsza niż 1000 miesięcy (jest to równowartość naturalnego życia człowieka) i dla tych, którzy pragną czcić Boga Jedynego oraz prosić o jego przebaczenie i łaski. Nie wiemy dokładnie, która to noc Ramadanu, ale na pewno przypada na jego ostatnich 10 dni. Być może Allah (swt) świadomie nie ujawnił dokładnej daty tej nocy po to, aby wierzący wzmogli swoje wysiłki w ciągu tych wszystkich 10 dni miesiąca postu, tak jak to czynił Prorok (sws).

POSTY DOBROWOLNE

Warunki postu dobrowolnego są taki same jak obowiązkowego, poza jedną różnicą: intencja w poście dobrowolnym może być dokonana nawet już po brzasku. 
Posty dobrowolne są zabronione w dniach jak zostało opisane na początku artykułu w punkcie 'Wymogi obowiązkowego postu' oraz w piątki i soboty (jako oddzielne dni), chyba, że pościliśmy całym ciągiem, np. dzień przed piątkiem i będziemy pościć w niedzielę. Nie pości się też w dni świąteczne Eid al-Fitr i Eid al-Adha.

Posty, które są sunną:

Prorok (sws) zachęcał do poszczenia w następujące dni:

1. Sześć dni (obojetnie których) w miesiącu Shawwal (po Ramadanie) oprócz dni na które przypada Eid.

2.Dzień 'Arafah, kiedy pielgrzymi stoją na wzgórzu 'Arafah podczas wykonywania hadżdżu (pielgrzymki). Osoby, które są na pielgrzymce nie powinny jednak pościć w tym dniu.

3. Dzień 'Ashura (10 dzień miesiąca Muharram) i jeśli to możliwe dzień przed lub po 'Ashura. (czyli 9 i 10 lub 10 i 11 dzień Muharram)

4. Większosc dni z miesiąca Shabaan lub tyle dni, ile to możliwe z pierwszej połowy tego miesiąca.

5. Post w poniedziałki i w czwartki.

6. Dni 13stego, 14stego i 15stego każdego miesiąca kalendarza księżycowego.

7. Każdy inny dzień, o ile ma się na to siły i możliwości.




cdn.
Tekst z książki "Fiqh Essentials" wydana przez Sahih International






cdn.

CZY CHRZEŚCIJANIE SĄ 'MUSHRIK' CZY 'KAAFIR'?

Termin 'kaafir' w języku arabskim oznacza odstępcę i zwyczajowo używa się go jako synonimu do słowa 'niemuzułmanin' lub 'niewierzący'. Jest to błędne określenie, gdyż niemuzułmanin to ktoś, kto nie przynależy do religii Islamu, natomiast niewierzącym nazywa się osobę, która nie wierzy w Boga i Dzień Sądu Ostatecznego. W pierwszym znaczeniu wszyscy, którzy nie określają się mianem muzułmanów i nie identyfikują się z Islamem są niemuzułmanami. Kaafir zaś to osoba, która świadomie odrzuca prawdę i może to robić z wielu powodów. Na przykład nie do końca przekonują ją pewne aspekty owej prawdy lub ma wciąż wątpliwości i pytania w związku z jej zrozumieniem lub brakiem rozumienia. Jednakże, jeśli wszelkie niejasności zostaną wyjaśnione i zrozumiane, a osoba ta jest całkowicie przekonana o słuszności oraz prawdziwości tych twierdzeń, lecz mimo to wciąż ich nie akceptuje i odrzuca oraz nadal tkwi w błędnej wierze, wiedząc już, że nie jest ona prawidłowa - to wtedy staje się 'kaafir' i nie jest już dłużej tylko niemuzułmaninem lub tylko niewierzącym.
Innymi słowy, wszyscy ci, którzy odrzucają Islam pomimo tego, iż uzyskali oni wiedzę, że jest on religią Boga oraz otrzymali odpowiedzi na wszystkie swoje pytania i nie mają już żadnych wątpliwości, mogą być określani słowem 'kaafir'. Natomiast wszyscy pozostali to niemuzułmanie lub niewierzący.
To wyjaśnienie, jeśli jest rozważane bardzo szczegółowo, daje do zrozumienia, ze nie można nikogo określić mianem 'kaafir', o ile nie ma się absolutnie pewnej wiedzy dotyczącej powodów odrzucenia Islamu przez daną osobę. A taką wiedzę posiada tylko Bóg. Żaden człowiek nie wie dlaczego ktoś inny nie chce zaakceptować Islamu jako jedynej prawdziwej religii i dlatego nie powinniśmy w odniesieniu do nikogo używać słowa 'kaafir'. Tylko Allah (Jedyny Bóg) jako Wszechwiedzący oraz znający serca wszystkich ludzi może użyć tego określenia wobec człowieka.
Zatem, jak wiemy na podstawie słów Boga w Koranie, współcześni Prorokowi żydzi i chrześcijanie (a także wyznawcy innych religii), którzy odmówili uznania Muhammada za proroka oraz odrzucili jego objawienie, zostali nazwani 'kaafir'. Właśnie dlatego, iż będąc przekonanymi o prawdziwości posłannictwa Muhammada, odrzucili głoszoną przez niego wiarę w Jednego Boga. Jeśli zaś chodzi o żydów i chrześcijan żyjących w poźniejszych czasach, to nie posiadamy dostatecznej wiedzy na temat powodów odrzucenia przez nich wiary. Tylko Bóg w Dniu Sądu zdecyduje, który z nich zasłuży na miano 'kaafir'.
Z kolei termin 'mushrik' podobnie jak 'kaafir' również jest z lekka nadużywane. 'Mushrik' to nie tylko osoba, która jest wyznawcą religii politeistycznych. Zgodnie z tym, co mówi Koran, 'mushrik' to osoba, która przypisuje Bogu partnerów. Wielu muzułmanów, posługując się typowym rozumieniem politeizmu (jako systemu religijnego, w którym oddaje się cześć wielu bogom), uznaje chrześcijan za 'mushrik'. Ale chrześcijanie nie czczą wielu bogów, wierzą oni w jednego Boga i nie dodają mu współtowarzyszy, jednak pewna doktryna ich wiary sprawia, że w oczach muzułmanów oraz zgodnie z koranicznym wyjaśnieniem politeizmu są z nim kojarzeni. Chrześcijanie, według Koranu, byliby nazywani 'mushrik' gdyby wierzyli, że przypisując Bogu syna wyznają religię politeistyczną a ich wiara byłaby traktowana jako taka.
Powyższe także wyjaśnia dlaczego Koran, chociaż wskazuje, że żydzi i chrześcijanie w czasach Proroka posiadali w swoich religiach pewne politeistyczne elementy, nie nazywa ich mimo to 'mushrik'. Jedynie do Banu-Ismael oraz arabskich plemion politeistycznych Koran wyraźnie zwraca się używając terminu 'mushrik', jako do tych, którzy faktycznie wyznają politeizm (jasno sformułowane w surach: Al-Baqarah 2: 105, Al Imraan 3: 67, Al-Taubah 9: 1 - 33, Al-Bayyinah 98: 1).
W świetle powyższych wyjaśnień, moim zdaniem, chrześcijan nie powinno się określać jako 'kaafir' czy 'mushrik'. Możemy sugerować, że chrześcijanie mają w swojej wierze dogmaty, które mogą nasuwać na myśl religię politeistyczną, ale nie powinniśmy nazywać ich politeistami, gdyż Koran ich tak nie nazywa. Podobnie, możemy mówić o nich niemuzułmanie, ale nie nazywać ich kaafir, ponieważ nie wiemy kto spośród nich świadomie odrzucił Islam, a kto go nie zaakceptował, gdyż nie był dostatecznie przekonany, że to jest ostateczna prawda od Boga.

Tekst pochodzi ze strony Understanding-islam, opracowanie: Moiz Amjad (pakistański uczony z Al-Mawrid)
Tłumaczenie: Anna Mariyam