"...niech jednak nie zwiedzie cię ich panoszenie się po kraju" (40:4)
Zwolennicy as-sirat al-mustaqim (czyli ci, którzy podążają Drogą Prostą wyznaczoną przez Allah) są mniejszością, która żyje w społeczeństwie niczym obcy. Dzieje się tak, ponieważ większość ludzkości odchodzi od drogi Boga, przywiązując się do świata ziemskiego i jego materialnych przyjemności. Koran opisuje większość populacji Ziemi:
"...lecz większość ludzi nie wie" (12:21)
"...lecz większość z nich nie rozumuje (i nie potrafi oddzielić prawdy od kłamstwa)" (29:63)
"Godzina Ostatnia niechybnie nadejdzie. Nie ma co do tego wątpliwości. A jednak większość ludzi nie wierzy" (40:59)
"Czy też może sądzisz, że większość z nich (rzeczywiście) słucha, zastanawia się i rozumie? Oni są jak trzody. Nie, oni jeszcze bardziej nie dbają o Drogę Prostą (i bardziej potrzebują przewodnika aniżeli trzody)" (25:44)
Stopień wyobcowania może się różnić w zależności od czasu, miejsca, ludzi - jako że muzułmanie są mniejszością wśród mieszkańców Ziemi, a wierzący są mniejszością wśród muzułmanów. Natomiast tych, którzy posiadają wiedzę jest tylko kilku spośród wierzących, a obrońców sunny Proroka Muhammada jest nawet jeszcze mniej. W odniesieniu do tego, Wysłannik Allah (swt) powiedział: "Zaprawdę, moja wspólnota pośród innych wspólnot jest niczym biały włos na czarnym byku" (Bukhari)
Mimo, że ta garstka wierzących może znaleźć pocieszenie w samotności i doznawać odizolowania wśród ludzi korzystających z ziemskiego życia, to nie mogą oni zaniedbywać swoich obowiązków, ponieważ Prorok (sws) powiedział: "Wierzący, który miesza się z ludźmi i jest cierpliwy w obliczu doznawanych od nich przykrości, jest lepszy niż wierzący, który nie wychodzi do ludzi i nie jest cierpliwy" (Ahmad i at-Tirmidi- sahih)
I Allah (swt) przypomina także że:
"Wierzący są przecież braćmi" (49:10)
Prawdziwie wierzący jest zawsze świadomy obecności Allah (swt), unika tego, co budzi wątpliwość lub może prowadzić do grzechu. Praktykuje sunnę Proroka, podczas gdy inni od niej odstępują oraz wystrzega się innowacji. Zna ciężar swoich grzechów i stara się uzyskać przebaczenie od Boga. Jest pośród tych, których chwalił Prorok (sws), kiedy mówił:
"Z pewnością islam przyszedł jako obcy i ponownie stanie się obcy, tak jak na początku. Błogosławieni są zatem ci, którzy są obcy" (Muslim i Ahmad)
Allah (swt) zapewnia tych, którzy idą Jego Drogą, że pomimo tymczasowego wyobcowania w świecie ziemskim, należą oni do najlepszych spośród ludzkości - podobnie jak prorocy, ich zwolennicy, męczennicy oraz sprawiedliwi (zobacz sura 4:69). I jest to uzasadnienie du'aa': "O Allah, prowadź mnie razem z tymi, których prowadziłeś" (Allahumma ahdini fiman hadajta - z du'aa' ul-qunut nauczanego przez Proroka - relacjonował an-Nasa'i - uznano jako hasan).
Ibn al-Qayyim powiedział: "Jeśli wierzący kiedykolwiek poczuje samotność z powodu wyobcowania, niech wspomni na swych zmarłych braci i myśli o dołączeniu do nich, i niech nie przejmuje się innymi, gdyż oni nie pomogą mu przed obliczem Allah".
Wcześniejsi uczeni doradzali: "Trzymaj się prostej drogi i nie ulegaj samotności tylko z powodu kilku osób, które po niej kroczą; i strzeż się fałszu i nie daj się zwieść tym, którzy idą ku zbłądzeniu"
Allah (swt) mówi:
"Powiedz: 'To, co dobre i to, co złe nie są sobie równe', nawet jeśli obfitość zła (i zepsucia) cię zadziwia" (5:100)
"A jeśli posłuchasz większości tych, którzy są na ziemi, to oni sprowadzą cię z drogi Boga ku zbłądzeniu. Oni postępują jedynie za przypuszczeniem (a nie za wiedzą) i czynią tylko domysły (głoszą poglądy zgodne z ich wyobrażeniami, osobistymi interesami i systemami wartości)" (6:116)
W innym sensie, jeśli wierzący wraz z całym stworzeniem czci i modli się do Allah (swt), to faktycznie znajduje się wśród większości stworzenia, które oddaje cześć Bogu Jedynemu:
"Wysławia Boga wszystko to, co jest w niebiosach i wszystko to, co jest na ziemi. On jest Pełen Chwały, Jego Moc nieodparta, Mądry" (59:1)
"Wszystko to, co jest w Niebiosach i wszystko to, co jest na ziemi wysławia Boga, Absolutnego Pana, Świętego i Czystego, Pełnego Chwały, którego Moc nieodparta, Mądrego" (62:1)
"Wysławia Boga wszystko to, co jest w Niebiosach i wszystko to, co jest na Ziemi" (64:1)
Część wierzącej ludzkości i dżinów czci Allah, zwierzęta i rośliny wysławiają Go. Wszyscy aniołowie w Niebiosach oddają Mu cześć i pozornie martwe organizmy również. Wszystkie formy materii i energii Go wielbią, poddane prawom fizycznym przez Niego ustanowionym.
"...I nie ma niczego, co by nie głosiło Jego chwały. Lecz wy nie pojmujecie ich wysławiania" (17:44)
W ostateczności Allah jest z tymi, którzy są bogobojni i poświęcają się czynieniu dobra (zobacz sura 16:128), wspiera ich wysiłki i uspokaja ich. Także jeśli Szatan próbuje doprowadzić ich do stanu frustracji i rozpaczy z powodu osamotnienia, to ponosi klęskę, jako że wierzący żyją w harmonii z całym wszechświatem poddanym woli Allah.
Jeśli wierzący idący Drogą Prostą czuje się jak obcy na tym świecie, to w zasadzie czuje się tak, jak powinni się czuć wszyscy ludzie, ponieważ nie zostali oni stworzeni dla życia na Ziemi lecz są na niej jedynie podróżnymi, którzy przybędą do ostatecznego celu - życia po śmierci.
Tłumaczenie rozdziału "The Feeling of Alienation (Al-Ghurba)" z książki "Realities of Faith"
Zwolennicy as-sirat al-mustaqim (czyli ci, którzy podążają Drogą Prostą wyznaczoną przez Allah) są mniejszością, która żyje w społeczeństwie niczym obcy. Dzieje się tak, ponieważ większość ludzkości odchodzi od drogi Boga, przywiązując się do świata ziemskiego i jego materialnych przyjemności. Koran opisuje większość populacji Ziemi:
"...lecz większość ludzi nie wie" (12:21)
"...lecz większość z nich nie rozumuje (i nie potrafi oddzielić prawdy od kłamstwa)" (29:63)
"Godzina Ostatnia niechybnie nadejdzie. Nie ma co do tego wątpliwości. A jednak większość ludzi nie wierzy" (40:59)
"Czy też może sądzisz, że większość z nich (rzeczywiście) słucha, zastanawia się i rozumie? Oni są jak trzody. Nie, oni jeszcze bardziej nie dbają o Drogę Prostą (i bardziej potrzebują przewodnika aniżeli trzody)" (25:44)
Stopień wyobcowania może się różnić w zależności od czasu, miejsca, ludzi - jako że muzułmanie są mniejszością wśród mieszkańców Ziemi, a wierzący są mniejszością wśród muzułmanów. Natomiast tych, którzy posiadają wiedzę jest tylko kilku spośród wierzących, a obrońców sunny Proroka Muhammada jest nawet jeszcze mniej. W odniesieniu do tego, Wysłannik Allah (swt) powiedział: "Zaprawdę, moja wspólnota pośród innych wspólnot jest niczym biały włos na czarnym byku" (Bukhari)
Mimo, że ta garstka wierzących może znaleźć pocieszenie w samotności i doznawać odizolowania wśród ludzi korzystających z ziemskiego życia, to nie mogą oni zaniedbywać swoich obowiązków, ponieważ Prorok (sws) powiedział: "Wierzący, który miesza się z ludźmi i jest cierpliwy w obliczu doznawanych od nich przykrości, jest lepszy niż wierzący, który nie wychodzi do ludzi i nie jest cierpliwy" (Ahmad i at-Tirmidi- sahih)
I Allah (swt) przypomina także że:
"Wierzący są przecież braćmi" (49:10)
Prawdziwie wierzący jest zawsze świadomy obecności Allah (swt), unika tego, co budzi wątpliwość lub może prowadzić do grzechu. Praktykuje sunnę Proroka, podczas gdy inni od niej odstępują oraz wystrzega się innowacji. Zna ciężar swoich grzechów i stara się uzyskać przebaczenie od Boga. Jest pośród tych, których chwalił Prorok (sws), kiedy mówił:
"Z pewnością islam przyszedł jako obcy i ponownie stanie się obcy, tak jak na początku. Błogosławieni są zatem ci, którzy są obcy" (Muslim i Ahmad)
Allah (swt) zapewnia tych, którzy idą Jego Drogą, że pomimo tymczasowego wyobcowania w świecie ziemskim, należą oni do najlepszych spośród ludzkości - podobnie jak prorocy, ich zwolennicy, męczennicy oraz sprawiedliwi (zobacz sura 4:69). I jest to uzasadnienie du'aa': "O Allah, prowadź mnie razem z tymi, których prowadziłeś" (Allahumma ahdini fiman hadajta - z du'aa' ul-qunut nauczanego przez Proroka - relacjonował an-Nasa'i - uznano jako hasan).
Ibn al-Qayyim powiedział: "Jeśli wierzący kiedykolwiek poczuje samotność z powodu wyobcowania, niech wspomni na swych zmarłych braci i myśli o dołączeniu do nich, i niech nie przejmuje się innymi, gdyż oni nie pomogą mu przed obliczem Allah".
Wcześniejsi uczeni doradzali: "Trzymaj się prostej drogi i nie ulegaj samotności tylko z powodu kilku osób, które po niej kroczą; i strzeż się fałszu i nie daj się zwieść tym, którzy idą ku zbłądzeniu"
Allah (swt) mówi:
"Powiedz: 'To, co dobre i to, co złe nie są sobie równe', nawet jeśli obfitość zła (i zepsucia) cię zadziwia" (5:100)
"A jeśli posłuchasz większości tych, którzy są na ziemi, to oni sprowadzą cię z drogi Boga ku zbłądzeniu. Oni postępują jedynie za przypuszczeniem (a nie za wiedzą) i czynią tylko domysły (głoszą poglądy zgodne z ich wyobrażeniami, osobistymi interesami i systemami wartości)" (6:116)
W innym sensie, jeśli wierzący wraz z całym stworzeniem czci i modli się do Allah (swt), to faktycznie znajduje się wśród większości stworzenia, które oddaje cześć Bogu Jedynemu:
"Wysławia Boga wszystko to, co jest w niebiosach i wszystko to, co jest na ziemi. On jest Pełen Chwały, Jego Moc nieodparta, Mądry" (59:1)
"Wszystko to, co jest w Niebiosach i wszystko to, co jest na ziemi wysławia Boga, Absolutnego Pana, Świętego i Czystego, Pełnego Chwały, którego Moc nieodparta, Mądrego" (62:1)
"Wysławia Boga wszystko to, co jest w Niebiosach i wszystko to, co jest na Ziemi" (64:1)
Część wierzącej ludzkości i dżinów czci Allah, zwierzęta i rośliny wysławiają Go. Wszyscy aniołowie w Niebiosach oddają Mu cześć i pozornie martwe organizmy również. Wszystkie formy materii i energii Go wielbią, poddane prawom fizycznym przez Niego ustanowionym.
"...I nie ma niczego, co by nie głosiło Jego chwały. Lecz wy nie pojmujecie ich wysławiania" (17:44)
W ostateczności Allah jest z tymi, którzy są bogobojni i poświęcają się czynieniu dobra (zobacz sura 16:128), wspiera ich wysiłki i uspokaja ich. Także jeśli Szatan próbuje doprowadzić ich do stanu frustracji i rozpaczy z powodu osamotnienia, to ponosi klęskę, jako że wierzący żyją w harmonii z całym wszechświatem poddanym woli Allah.
Jeśli wierzący idący Drogą Prostą czuje się jak obcy na tym świecie, to w zasadzie czuje się tak, jak powinni się czuć wszyscy ludzie, ponieważ nie zostali oni stworzeni dla życia na Ziemi lecz są na niej jedynie podróżnymi, którzy przybędą do ostatecznego celu - życia po śmierci.
Tłumaczenie rozdziału "The Feeling of Alienation (Al-Ghurba)" z książki "Realities of Faith"
