Termin 'kaafir' w języku arabskim oznacza odstępcę i zwyczajowo używa się go jako synonimu do słowa 'niemuzułmanin' lub 'niewierzący'. Jest to błędne określenie, gdyż niemuzułmanin to ktoś, kto nie przynależy do religii Islamu, natomiast niewierzącym nazywa się osobę, która nie wierzy w Boga i Dzień Sądu Ostatecznego. W pierwszym znaczeniu wszyscy, którzy nie określają się mianem muzułmanów i nie identyfikują się z Islamem są niemuzułmanami. Kaafir zaś to osoba, która świadomie odrzuca prawdę i może to robić z wielu powodów. Na przykład nie do końca przekonują ją pewne aspekty owej prawdy lub ma wciąż wątpliwości i pytania w związku z jej zrozumieniem lub brakiem rozumienia. Jednakże, jeśli wszelkie niejasności zostaną wyjaśnione i zrozumiane, a osoba ta jest całkowicie przekonana o słuszności oraz prawdziwości tych twierdzeń, lecz mimo to wciąż ich nie akceptuje i odrzuca oraz nadal tkwi w błędnej wierze, wiedząc już, że nie jest ona prawidłowa - to wtedy staje się 'kaafir' i nie jest już dłużej tylko niemuzułmaninem lub tylko niewierzącym.
Innymi słowy, wszyscy ci, którzy odrzucają Islam pomimo tego, iż uzyskali oni wiedzę, że jest on religią Boga oraz otrzymali odpowiedzi na wszystkie swoje pytania i nie mają już żadnych wątpliwości, mogą być określani słowem 'kaafir'. Natomiast wszyscy pozostali to niemuzułmanie lub niewierzący.
To wyjaśnienie, jeśli jest rozważane bardzo szczegółowo, daje do zrozumienia, ze nie można nikogo określić mianem 'kaafir', o ile nie ma się absolutnie pewnej wiedzy dotyczącej powodów odrzucenia Islamu przez daną osobę. A taką wiedzę posiada tylko Bóg. Żaden człowiek nie wie dlaczego ktoś inny nie chce zaakceptować Islamu jako jedynej prawdziwej religii i dlatego nie powinniśmy w odniesieniu do nikogo używać słowa 'kaafir'. Tylko Allah (Jedyny Bóg) jako Wszechwiedzący oraz znający serca wszystkich ludzi może użyć tego określenia wobec człowieka.
Zatem, jak wiemy na podstawie słów Boga w Koranie, współcześni Prorokowi żydzi i chrześcijanie (a także wyznawcy innych religii), którzy odmówili uznania Muhammada za proroka oraz odrzucili jego objawienie, zostali nazwani 'kaafir'. Właśnie dlatego, iż będąc przekonanymi o prawdziwości posłannictwa Muhammada, odrzucili głoszoną przez niego wiarę w Jednego Boga. Jeśli zaś chodzi o żydów i chrześcijan żyjących w poźniejszych czasach, to nie posiadamy dostatecznej wiedzy na temat powodów odrzucenia przez nich wiary. Tylko Bóg w Dniu Sądu zdecyduje, który z nich zasłuży na miano 'kaafir'.
Z kolei termin 'mushrik' podobnie jak 'kaafir' również jest z lekka nadużywane. 'Mushrik' to nie tylko osoba, która jest wyznawcą religii politeistycznych. Zgodnie z tym, co mówi Koran, 'mushrik' to osoba, która przypisuje Bogu partnerów. Wielu muzułmanów, posługując się typowym rozumieniem politeizmu (jako systemu religijnego, w którym oddaje się cześć wielu bogom), uznaje chrześcijan za 'mushrik'. Ale chrześcijanie nie czczą wielu bogów, wierzą oni w jednego Boga i nie dodają mu współtowarzyszy, jednak pewna doktryna ich wiary sprawia, że w oczach muzułmanów oraz zgodnie z koranicznym wyjaśnieniem politeizmu są z nim kojarzeni. Chrześcijanie, według Koranu, byliby nazywani 'mushrik' gdyby wierzyli, że przypisując Bogu syna wyznają religię politeistyczną a ich wiara byłaby traktowana jako taka.
Powyższe także wyjaśnia dlaczego Koran, chociaż wskazuje, że żydzi i chrześcijanie w czasach Proroka posiadali w swoich religiach pewne politeistyczne elementy, nie nazywa ich mimo to 'mushrik'. Jedynie do Banu-Ismael oraz arabskich plemion politeistycznych Koran wyraźnie zwraca się używając terminu 'mushrik', jako do tych, którzy faktycznie wyznają politeizm (jasno sformułowane w surach: Al-Baqarah 2: 105, Al Imraan 3: 67, Al-Taubah 9: 1 - 33, Al-Bayyinah 98: 1).
W świetle powyższych wyjaśnień, moim zdaniem, chrześcijan nie powinno się określać jako 'kaafir' czy 'mushrik'. Możemy sugerować, że chrześcijanie mają w swojej wierze dogmaty, które mogą nasuwać na myśl religię politeistyczną, ale nie powinniśmy nazywać ich politeistami, gdyż Koran ich tak nie nazywa. Podobnie, możemy mówić o nich niemuzułmanie, ale nie nazywać ich kaafir, ponieważ nie wiemy kto spośród nich świadomie odrzucił Islam, a kto go nie zaakceptował, gdyż nie był dostatecznie przekonany, że to jest ostateczna prawda od Boga.
Tekst pochodzi ze strony Understanding-islam, opracowanie: Moiz Amjad (pakistański uczony z Al-Mawrid)
Tłumaczenie: Anna Mariyam
