10 MUZUŁMANEK, KTÓRE KAŻDY POWINIEN ZNAĆ

Wbrew obiegowej opinii kobiety muzułmańskie były znane jako przywódczynie oraz aktywnie działające liderki. Jednak w ostatnich latach, ze względu na swego rodzaju społeczno-polityczną atmosferę, określenie 'muzułmanka' oddaje wyobrażenie przesadnie skromnej, bezsilnej kobiety odzianej w burkę. Taki obraz nie jest jednak adekwatny do tego, co przedstawia historia oraz teraźniejszość. Przykład: Obecnymi premierami krajów takich jak Bangladesz czy Mali są muzułmanki - w pierwszym Sheikh Hasina Wazed, w drugim Cissé Mariam Kaïdama Sidibé. Natomiast prezydentem Kosowa jest Atife Jahjaga - najmłodsza na świecie kobieta-prezydent, a także pierwsza kobieta na tym stanowisku w historii swojego kraju.
Począwszy od 1988 roku kraje takie jak Bangladesz, Indonezja, Mali, Kosowo, Kirgistan, Senegal i Turcja były, w pewnych okresach historii, rządzone przez prezydenta lub premiera, którymi były muzułmańskie kobiety. (...)
Przedstawiam 10 kobiet-muzułmanek, żyjących od VII wieku do czasów obecnych,  których nazwiska każdy powinien kojarzyć:

1. NUSAYBA BINT KA'B AL-ANSARIYAH (Arabia, zm. 634r.)

Była jedną z pierwszych rzeczniczek muzułmanek, walczących o ich prawa. Szczególnie znana z tego, że zapytała Proroka Muhammada: "Dlaczego Bóg w Koranie zwraca się tylko do mężczyzn?" Niedługo potem Prorok otrzymał odpowiedź zawartą w surze 33, werset 35, gdzie Bóg wyjaśnia iż kobiety będą traktowane na równi z mężczyznami. Werset ten także jednoznacznie stwierdza, że kobiety stoją na tym samym poziomie duchowym co mężczyźni. Miała opinię wizjonerki, która przekroczyła poziomem intelektualnym swoje pokolenie.

2. RAB'IA AL-ADAWIYYA (Irak, 717-801)

Rab'ia była żyjącą w VIII wieku kobietą sufi, która sformułowała doktrynę 'boskiej miłości'. Urodziła się ona w biednej rodzinie, straciła w młodym wieku rodziców i ostatecznie została sprzedana do niewoli. Pewnej nocy jej właściciel był świadkiem wykonywania przez nią modlitwy i ujrzał lampę wiszącą nad jej głową. Natomiast na pytanie dlaczego szła drogą trzymając wiadro z wodą w jednej ręce, a palącą się pochodnię w drugiej, odpowiedziała: "Chcę tym ogniem podpalić niebo, a tą wodą ugasić piekło, bo wtedy się okaże, kto czci Boga z miłości do Niego, a nie ze strachu przed Piekłem lub w nadziei na Raj. Trzeba kochać Boga, bo Bóg jest miłością". Rab'ia jest ona uważana za jedną z pierwszych sufickich poetek.


3. FATIMA AL-FIHRI (Maroko, zm. 880r.)

Założycielka najstarszego uniwersytetu na świecie. Po odziedziczeniu dużej fortuny chciała przekazać swoje pieniądze na cel, z którego skorzystałaby cała społeczność - powstał wtedy meczet al-Qarawiyyin. Na przestrzeni X i XII wieku meczet przekształcono w Uniwersytet Al-Qarawiyyin. Obecnie Księga Guinessa uznała tą uczelnię za najstarszą, wciąż działającą instytucję szkolnictwa wyższego na świecie.

4. SUŁTAN RAZIYYA (Indie, 1205-1240)

Była Sułtanem Delhi od 1236 do 1240 roku. Nie chciała, aby zwracano się do niej tytułem 'Sułtanka', ponieważ oznaczało to "żonę lub kochankę sułtana" i odpowiadała jedynie na  tytuł 'Sułtan'. Kiedy ugruntowała swoją pozycję polityczną, uznała, że męski wizerunek pomoże jej utrzymywać kontrolę. Ubierała się więc jak mężczyzna, nosiła turban, spodnie, płaszcz i miecz. Wbrew tradycji nie zasłaniała się publicznie. Była znana z przekonania, że duchowość jest ważniejsza w religii niż wykonywanie obowiązków religijnych. Była założycielką wielu szkół, instytucji akademickich, bibliotek, ośrodków naukowych.

5. NANA ASMA'U (1793-1864)

Nana była księżniczką, poetką oraz nauczycielką. Znała biegle język arabski, język fulfulde, hausa i  tamaszek oraz podstawy greki i łaciny. W 1830 roku założyła grupę kobiet-nauczycielek, które jeździły po regionie i edukowały kobiety z biednych, wiejskich obszarów. Ponowna publikacja jej prac, w których podkreśla wagę kształcenia kobiet, stała się wsparciem dla afrykańskich kobiet. Obecnie, w Nigerii, kobiece muzułmańskie organizacje, szkoły czy sale spotkań często noszą jej imię.

6. LALEH BAKHTIAR (USA, ur. 1938)

Znana z pierwszego, dokonanego przez Amerykankę, tłumaczenia Koranu na język angielski. Jej tłumaczenie zawiera alternatywne znaczenia terminów arabskich, które są niejednoznaczne lub takich, których sensu, z powodu archaiczności języka, uczeni często domniemywali. Szczególnie wiele uwagi poświęca  się jej tłumaczeniu wersetu 4:34, w którym arabskie słowo 'daraba' zostało przetłumaczone jako 'odejść' a nie "uderzyć" czy "bić". Koran w jej translacji jest używany w wielu meczetach i na uniwersytetach, został też zaaprobowany przez księcia Jordanii - Ghazi bin Muhammada.

7. SHIRIN EBADI (Iran, ur. 1947)

W 2003 roku jako pierwsza muzułmanka otrzymała pokojową nagrodę Nobla. W Iranie była sędziną i została pierwszą kobietą na stanowisku szefa sprawiedliwości. Została zdymisjonowana po Rewolucji 1979 roku. Z zawodu prawniczka, podejmowała się wielu trudnych i kontrowersyjnych spraw, z powodu których była wielokrotnie aresztowana. Jej czynna działalność opierała się na poglądzie: "Wyznaniem prawdziwej wiary jest interpretacja islamu w duchu równości i demokracji. To nie religia krępuje wolność kobiet, ale dyktat ludzi, którzy chcą je pozbawić należnych praw."

8.  Dr Amina Wadud (USA, ur. 1952)

W 2005 roku stała się pierwszą kobietą, która poprowadziła dżumu'a (modlitwę piątkową dla kobiet i mężczyzn). Czyn ten wzbudził kontrowersje i oburzenie w świecie islamu, ale też wielu postrzegało go jako przebudzenie i powrót do egalitaryzmu, jakiego naucza islam. Inni uważali to za innowację. Według Aminy: "Zasadnicza kwestia islamu, zgodnie z którą kobiety są pełnoprawnymi istotami ludzkimi jest już wpisana do islamu poprzez nasze pojecie tawhidu. System, który próbuje odebrać kobietom godność, przekształca się więc w relację równości i wzajemności". Amina Wadud stworzyła płaszczyznę, na której mogą być przedstawiane różnorodne opinie na temat islamu.

9. DAISY KHAN (USA, ur. 1958)

Z jej inicjatywy w 2005 roku powstał WISE (Women's Islamic Initiative in Spirituality and Equality) - globalny ruch muzułmańskich kobiet, który działa na rzecz odzyskania praw kobiet w islamie. Ponadto, w 2008 roku Daisy wspierała utworzenie Global Muslim Women's Shura Council, w skład której wchodzą wybitne, uczone muzułmanki, działaczki i prawniczki z 26 krajów. Raporty Rady informują o programach nauczania i opiniach prawnych. Daisy jest jednym z wiarygodnych, sprawiedliwych i pełnych ludzkich uczuć głosów w muzułmańskim świecie.


10. ANOUSHEH ANSARI (USA, ur. 1966)

Pierwsza muzułmanka w przestrzeni kosmicznej (2006r.). Zapytana co chce osiągnąć poprzez swój lot w kosmos, powiedziała:  "Mam nadzieję zainspirować wszystkich - zwłaszcza młodych ludzi, kobiety i dziewczyny na całym świecie oraz w krajach bliskowschodnich, które nie dają kobietom takich samych możliwości co mężczyznom - aby nie poddawały się i dążyły do celu. Czasem może się to wydawać niemożliwe, ale wierzę, że będą w stanie zrealizować swoje marzenia, jeśli będą cały czas mieć je w sercu, dbać o nie oraz szukać możliwości do ich spełnienia."

Tłumaczenie: Anna Mariyam

Tekst dostępny na:
http://www.huffingtonpost.com/fazeela-siddiqui/10-muslim-women-you-should-know_b_1348903.html

ISLAM - NAJCZĘSTSZE PYTANIA :)

ISLAM A PRZEMOC (UŻYWANIE SIŁY)

I. Dlaczego islam posiada koncepcję dżihadu lub świętej wojny, którą niektórzy usprawiedliwiają używanie przemocy i terroryzm?

Islam i pokój

Słowo islam posiada źródłosłów w słowie salam, które oznacza pokój oraz poddanie się woli Jedynego Boga (swt). Salam odnosi się również do Boga, jest jednym z Jego atrybutów i w tym kontekście oznacza Tego, który Obwarowuje Pokojem (Dawca Pokoju).
Muzułmanie pozdrawiają siebie nawzajem słowami 'Assalamu alejkum' co tłumaczy się jako życzenie sobie pokoju. Nawet jeśli muzułmanin czuje się pokrzywdzony, Bóg w Koranie zaleca mu zwalczanie narastającej w nim wrogości:

"Dobro i zło nigdy nie mogą się równać. Odpędzaj zło przy pomocy tego, co lepsze (lub najlepsze). I zobacz: ten, od którego odgradzała cię nienawiść, stał się bliskim przyjacielem" [sura Szczegółowo Wyjaśnione 41:34]

Koran odnosi się do Raju jako do 'siedziby pokoju', a więc pokój i jego uzyskanie jest celem, do którego muzułmanie muszą dążyć, muszą zabiegać o niego w samych sobie, w swoich rodzinach, w środowiskach, w których żyją itd.


Definicja dżihadu

Obecnie islam jako całość jest niestety źle postrzegany w świecie zachodnim, zwłaszcza niezrozumiałe jest pojęcie dżihadu.
Słowo 'dżihad' tłumaczone jest najczęściej jako 'święta wojna', ale arabskim odpowiednikiem 'świętej wojny' jest określenie 'harb-u-muqasadah', które nie pojawia się w Koranie. Islamskie źródła nie zawierają też żadnego zezwolenia na walkę muzułmanów przeciwko niemuzułmanom, wyłącznie na podstawie, że ci drudzy nie są wyznawcami islamu.
Samo słowo 'jihad' (dżihad) wywodzi się od słowa 'jahada' co oznacza walkę. W dokładnym tłumaczeniu 'dżihad' odnosi się przede wszystkim do wewnętrznej walki osoby, który usiłuje być człowiekiem moralnym i poddanym Bogu Jedynemu. Natomiast ogólnie tłumaczenie słowa 'dżihad' przybierać może różne formy:

1. dżihad duchowy (intelektualny), na który składa się wysiłek przekazywania ludziom przesłania Boga Jedynego oraz zwalczania zła wykorzystując do tego celu wiedzę, mądrość oraz dyskurs na odpowiednim, kulturalnym poziomie. Jak mówi Koran: "Czyja mowa jest lepsza, aniżeli tego, który wzywa do Boga i dokonuje dobrych, prawych czynów, i mówi: 'Ja jestem spośród muzułmanów (całkowicie poddanych Bogu)" [sura Szczegółowo Wyjaśnione, 41:33]

2. dżihad gospodarczy (ekonomiczny), na który składają się działania ekonomiczne takie jak na przykład wydawanie części własnych środków na rzecz poprawy warunków życia ludności biednej czy uciskanej.

3. dżihad fizyczny (zbrojny), który obejmuje zbrojną samoobronę a także odwet związany z walką z tyranią, wyzyskiem oraz opresją. Ta koncepcja dżihadu jest rozumiana najbardziej szeroko i należy do kategorii, która dla wielu osób jest powodem niepokoju, dlatego rozpatrzymy ją bardziej szczegółowo.

Zbrojny dżihad

Z perspektywy islamu dżihad na polu bitwy jest ostatecznością i podlega rygorystycznym warunkom. Może być prowadzony tylko w obronie wolności, w której zawiera się także wolność wyznania. Bóg w Koranie mówi:

"Wiernym, przeciwko którym wytoczono wojnę, wolno jest w odpowiedzi walczyć, gdyż doznali niesprawiedliwości. Bóg ma wszelką władzę, ażeby pomóc im w zwycięstwie.
Co do tych, którzy z pogwałceniem wszelkiego prawa zostali wyrzuceni z (domu i ) ojczyzny jedynie z tego względu, że mówią: "Naszym Panem jest Bóg" - jeśliby Bóg nie odpędzał jednych ludzi posługując się innymi, to zostałyby zburzone klasztory, kościoły, synagogi i meczety, gdzie Bóg jest stale czczony, a Jego imię jest często wspominane. Zaiste, Bóg pomaga tym, którzy wspierają Jego sprawę..." [sura Pielgrzymka, 22:39-40]

Co więcej, w Koranie też czytamy:

"Dlaczegóż zatem mielibyście nie walczyć za Sprawę Boga i za uciskanych, bezradnych mężczyzn, kobiety i dzieci, którzy krzyczą: 'O Panie nasz! Wyprowadź nas z tej ziemi, której mieszkańcy są ciemięzcami; i wyznacz nam od Siebie obrońcę, i wyznacz nam od Siebie pomocnika!" [sura Kobiety, 4:75]

Tak więc warunki fizycznego dżihadu są w Koranie jasno sprecyzowane.

Warunki bitwy

Mimo, że islam dopuszcza walkę zbrojną w samoobronie zgodnie z warunkami wspomnianymi powyżej, to zasady bitwy odzwierciedlają naturalną skłonność islamu do uzyskania celu jakim jest pokój:

Zabroniona jest agresja wobec ludności cywilnej - jako że działania wojenne mają być skierowane tylko przeciwko zbrojnym oddziałom wroga, a nie przeciwko cywilom. Jak mówi Koran:

"Walczcie na drodze Boga (wysławiając Jego Imię) przeciwko tym, którzy was zwalczają, ale nie przekraczajcie granic (ustalonych przez Boga), gdyż zaprawdę Bóg nie miłuje wykraczających poza (te) granice" [sura Krowa, 2:190]

Jeśli chodzi o ludność nie walczącą czyli kobiety, dzieci, osoby starsze i niedołężne itp, zalecenia Proroka (PzN) są następujące: "Nie zabijajcie żadnej starszej osoby, dziecka ani kobiety", "Nie zabijajcie mnichów w klasztorach" oraz "Nie zabijajcie osób, które znajdują się w świątyniach i miejscach kultu"
W czasie wojny, Prorok zobaczył ciało kobiety leżące na ziemi i rzekł: "Ona nie walczyła. Dlaczego zatem została zabita?"

Tak więc ci, którzy nie walczą powinni mieć zagwarantowane bezpieczeństwo i ochronę swojego życia, nawet jeśli ich państwo jest w stanie wojny z państwem muzułmańskim.


Utrzymywanie sprawiedliwości - zniszczenia wojenne nie mogą być dla muzułmanów ani usprawiedliwieniem, ani powodem do angażowania się w jakąkolwiek formę okrucieństwa czy łamania praw człowieka. Koran mówi:

"O wy, którzy wierzycie! Bądźcie obrońcami prawości ze względu na Boga, dając świadectwo (ustanowienia) absolutnej sprawiedliwości. i niechaj nienawiść do jakiegoś ludu (albo jego nienawiść do was) nie skłoni was do (popełnienia grzechu) zejścia z drogi sprawiedliwości. Bądźcie sprawiedliwi: to jest bliższe i bardziej odpowiadające prawości i pobożności. Dążcie do sprawiedliwości i zawsze postępujcie bogobojnie. Zaprawdę, Bóg jest w pełni świadomy wszystkiego, co czynicie." [sura Stół Zastawiony, 5:8]

Zgodnie z prawem islamu zabronione jest złe traktowanie jeńców wojennych, odmawianie im podstawowych potrzeb jak np. opieki medycznej.

Szacunek dla wolności religijnej - fizyczny dżihad nie może być prowadzony celem zmuszenia innowierców do przyjęcia islamu. Bóg mówi:

"Nie ma przymusu w religii" [sura Krowa, 2:256]

oraz

"Jeśliby twój Pan tak zechciał (i odbierając wolną wolę, zmusił ludzkość do wiary), zaiste - uwierzyliby wszyscy, którzy zamieszkują ziemię, wszyscy pospołu. Czy będziesz zatem przymuszał ludzi, aż staną się wiernymi?" [sura Junus, 10:99]

Akceptowanie pokoju - jeśli nieprzyjaciel chce zawrzeć traktat pokojowy, to nie powinno się odmawiać, nawet gdy istnieje ryzyko, że może to być oszustwo lub podstęp. Czytamy w Koranie:

"A jeśli oni (nieprzyjaciele) skłaniają się ku pokojowi, to skłaniaj się do niego też i ty i złóż swą ufność w Bogu. Zaprawdę, On jest Wszystkosłyszący, Wszechwiedzący" [sura Zdobycze Wojenne, 8:61]


Czy terroryzm można porównać do dżihadu?

Terroryzm jest zwykle definiowany jako ideologicznie uzasadniona przemoc, której celem jest ludność cywilna, a jego zamiarem jest nasilanie terroru po to, aby osiągnąć polityczne cele.
Nawet ta definicja dżihadu, która zawiera w sobie walkę zbrojną jest zaprzeczeniem terroryzmu, o czym mówią następujące różnice:

1. Forma walki zbrojnej może być rozpoczęta  wyłącznie przez legalne władze danego państwa i tylko celem powstrzymania agresji. Natomiast terroryzm jest praktykowany przez pojedyncze osoby lub grupy ludzi, którzy nie mają prawa wypowiadać się w imieniu większości. Jeśli w jakimś kraju panuje terror, to zwykle jest on przymusowo akceptowany przez obywateli, którzy są zastraszeni lub wmawia się im słuszność tego typu działania.

2. Dżihad zbrojny ogranicza się do walk pomiędzy walczącymi armiami, podczas gdy terroryści masowo zabijają cywilów.

3. Dżihad jest prowadzony jawnie, natomiast ataki terrorystyczne są prowadzone w konspiracji, zwykle nikt nie wie, gdzie i kiedy terrorysta zaatakuje.

 4. Prowadzenie zbrojnego dżihadu wymaga respektowania zasad z nim związanych, podczas gdy terroryzm nie ma zasad.

Z powyższego wynika, że koncepcja dżihadu posiada różne sfery działania, ale wszystkie są skierowane na doskonalenie siebie oraz społeczeństwa. Islam nie akceptuje zabijania niewinnych ludzi, a terroryzowanie ludności cywilnej (zarówno przez osoby indywidualne jak i państwa) nie może być określane jako dżihad i nigdy nie da pogodzić się z naukami islamu.



II. A co z wersetami w Koranie, które wzywają do zabijania niewiernych gdziekolwiek się ich spotka?

Powyższe pytanie pojawia się często wśród osób atakujących islam, zwłaszcza w obecnych czasach, na arenie różnych wydarzeń politycznych. Obowiązkiem muzułmanina jest wyjaśniać niejasności dotyczące islamu, rzutujące na jego nieprawidłowe rozumienie.

Ważność kontekstu

Słowo 'kontekst' posiada dwa słownikowe wyjaśnienia:

1. Jest to zestaw okoliczności lub faktów związanych z określonym wydarzeniem, sytuacją itd.
2. Jest to część napisanego lub wypowiedzianego oświadczenia, które poprzedza lub  następuje po konkretnym wyrazie lub fragmencie, mającym zwykle wpływ na jego znaczenie lub skutek.

Świętość życia

W Koranie Bóg mówi:

"...i nie zabijajcie żadnej duszy, którą Bóg uczynił nietykalną i zabronioną, chyba że w sprawiedliwej sprawie" [fragment sury Trzody, 6:151]

Według nauk islamu każda forma życia jest święta, a życiu ludzkiemu przyznane jest specjalne miejsce. Pierwszym, głównym prawem każdego człowieka jest prawo do życia. W Koranie czytamy:

"...kto zabija duszę - nie (w akcie zgodnej z prawem kary) za morderstwo ani nie za powodowanie chaosu i zepsucia na ziemi, ten czyni tak, jak gdyby zabił całą ludzkość. A ten, kto ocala jedno życie, czyni tak, jakby ocalił życie całej ludzkości..." [fragment sury Stół Zastawiony, 5:32]

Wartość życia jednego człowieka jest tak wysoka, że jego zabicie zostało porównane do zabicia całej ludzkości, odbieranie życia jest czynem haniebnym i bardzo niesprawiedliwym.

Wersety dotyczące wojny

Słowa, które często wywołują konsternację wśród osób nie posiadających wiedzy na temat islamu to:

"...i zabijajcie ich, gdziekolwiek ich napotkacie.."

Prawda zaś jest taka, że jest to tylko wycinek wersetu 191 z sury Krowa. Przeczytajmy wersety 190 i 191 w całości, żeby uzyskać pełny obraz:

"Walczcie na drodze Boga (wysławiając Jego Imię) przeciwko tym, którzy was zwalczają, ale nie przekraczajcie granic (ustalonych przez Boga), gdyż zaprawdę Bóg nie miłuje wykraczających poza (te) granice"

"(W czasie wojny) zabijajcie ich, gdziekolwiek ich napotkacie, i wypędzajcie ich, skąd oni was wypędzili (odzyskując w ten sposób odebrane wam ziemie). (Choć odczuwacie wstręt do zabijania, to) chaos (al-fitna, wynikający z buntu przeciwko Bogu i nieuznawania żadnych praw i reguł) jest czymś gorszym od zabijania. Nie walczcie z nimi w sąsiedztwie Świętego Meczetu, o ile was tam nie zaatakują, zabijajcie ich - taka jest odpłata dla (buntowników) niewiernych"

Bardzo dobrze znanym faktem w historii islamu jest to, że walka z agresorem była zabroniona w pierwszych 13 latach misji Proroka (PzN). Powyższe wersety zostały objawione po migracji muzułmanów z Mekki do Medyny, aby umożliwić społeczności muzułmańskiej walkę w obronie własnej. Wersety, które następują po zacytowanych wyżej wyraźnie wskazują na niechęć islamu do agresji i skłonność do zawarcia pokoju:

"Jeśli jednak odstąpią (od walki), zaprawdę Bóg jest Przebaczający, Współczujący. (Ale jeśli nie przestaną szerzyć zepsucia i prześladowań), to walczcie z nimi, aż ustanie chaos (powodowany buntem przeciwko Bogu) i religia (prawo do oddawania czci i władza ustalania sposobu życia) będzie należeć do Boga. Lecz jeśli odstąpią, to niech nie będzie wrogości, jak tylko wobec czyniących zło" [sura Krowa, 2:192-193]

Wersety te dotyczą zwłaszcza walki przeciwko ciemiężycielom oraz w obronie wolności wyznania, gdyż jak mówi Koran:

"Nie ma przymusu w religii" [sura Krowa, 2:256]

Sprawiedliwe traktowanie wszystkich ludzi

Kiedy czytamy zacytowane wcześniej wersety łącznie z kontekstem, to widzimy, że w żadnym wypadku nie sugerują one ani nie są one zachętą dla wyznawców islamu, aby nienawidzić lub być okrutnym dla osób wyznających inne religie. Wręcz przeciwnie, Koran zachęca muzułmanów, żeby zawsze byli uczciwi i postępowali sprawiedliwie we wszystkich sprawach, a zwłaszcza tych, które dotyczą relacji z innowiercami. Jak czytamy w Koranie:

"Bóg nie zabrania wam postępować w sposób uprzejmy i sprawiedliwy wobec tych, którzy nie prowadzą wojny przeciwko wam ze względu na waszą religię ani nie wypędzają was z domów. Zaiste, Bóg miłuje ludzi prawdziwie sprawiedliwych" [sura Doświadczana, 60:8]


III. Czy islam rozprzestrzeniał się za pomocą miecza?


kolejne odpowiedzi wkrótce inshaallah ...cdn...

 

Dr Suad Saleh - krótki wywiad:)

Dr Suad Saleh - profesor na Uniwersytecie Al Azhar i znawczyni fiqhu (muzułmańskiego prawa) mówi: "Tak, jestem muftinią kobiet".

Poniższy wywiad z Suad Saleh, profesor z collegu dla kobiet na wydziale studiów o islamie Uniwersytetu Al Azhar, został przeprowadzony przez Tohami Montasir. Podczas rozmowy dr Saleh potwierdziła, że jest muftinią kobiet i że bycie muftim nie ogranicza się wyłącznie do mężczyzn. Zapytana o jej usilne zabieganie, aby używano wobec niej tego tytułu odpowiedziała: "Ta ważna kwestia została podjęta i uczyniona przedmiotem badań za wiedzą szejcha Azharu doktora Mohammeda Sayyeda Tantawiego". "Kobieta - powiedziała dr Saleh - po uzyskaniu odpowiednich kwalifikacji i zdobyciu edukacji, może również zostać uczoną w islamie". Dodała przy tym, że interpretacja Koranu nie ogranicza się wyłącznie do mężczyzn, ponieważ są sprawy związane z naturą kobiety, o które lepiej zapytać kobietę.

Dr Suad, czy jest potrzeba istnienia kobiet muftiń?

S.S.: Według islamskiego prawa shari'a istnieje równość kobiet i mężczyzn i są oni zobowiązani do przestrzegania i wykonywania tych samych obowiązków religijnych takich jak modlitwa, post, jałmużna, pielgrzymka, a ich nie wykonywanie dla obojga jest grzechem. Obie płcie mają te same obowiązki religijne. Islam zachęca kobiety do zdobywania wykształcenia, przyznaje im prawo do wyrażania opinii i osiągania własnych celów i zamierzeń. Istnieją też prawa specjalnie stworzone celem ochrony kobiety. Kobiety często czują się skrępowane, a nawet wstydzą się zadać pytanie uczonemu w islamie mężczyźnie, zwłaszcza jeśli jest ono związane z typowo kobiecymi sprawami. A w islamie nie ma zakazu - i kobieta może być szejchinią. Istnieją oczywiście pewne warunki, które dotyczą kandydatów obu płci - muszą je spełnić zarówno kobiety jak i mężczyźni. Mufti powinien być dobrze wykształcony, posiadać umiejętność swobodnego wyrażania opinii oraz doskonale znać zasady islamskiego prawa. Te cechy charakteryzowało sporo kobiet żyjących w czasach Proroka, pokój z nim.
Obecnie kobiety studiujące na Al Azhar uzyskują wysokie oceny z kształcenia religijnego.To czyni je równymi mężczyznom w zdobywaniu wiedzy i mogą tym samym być wybierane na stanowiska muftiń. Wtedy muzułmanie, niezależnie od płci, są zobowiązani słuchać ich przemówień oraz opinii. To właśnie żony Proroka stały się po jego śmierci jakby duchowymi przewodniczkami dla kobiet chcących uzyskać stopień muftiń. Trzeba zaznaczyć jednak, że zarówno wśród mężczyzn jak i kobiet, nie jest łatwo znaleźć osoby z doskonałymi umiejętnościami interpretacji oraz analizy Koranu, ponieważ ta interpretacja musi być dokładna i nie może odbiegać od tekstu Świętej Księgi.

POST KOBIETY:

Kiedy kobieta może pościć a kiedy może post przerwać?

S.S.: Zgodnie z nauką islamu post w miesiącu ramadanie jest obowiązkiem zarówno kobiety jak i mężczyzny, którzy osiągnęli dojrzałość płciową. Według tego co przekazała 'Aisza, żony Proroka, pokój z nim, miały obowiązek pościć za wyjątkiem dni, w czasie których menstruowały. Kobieta w czasie połogu również jest zwolniona z postu.

A jeśli mąż będzie chciał kochać się ze swoją żoną w czasie, kiedy ona pości? Co ona powinna zrobić?

S.S.: Warunki postu są jasne. Człowiek powinien powstrzymywać się od swoich pragnień. Zgodnie z nauką Proroka Muhammada, pokój z nim, wszystkie dobre uczynki człowiek zapisuje na swoją korzyść z wyjątkiem postu, który jest dedykowany wyłącznie Bogu. Bóg mówi, że post jest wyłącznie dla Niego ze względu na to, iż wszystkie poświęcenia człowieka są czynione dla Niego z dwóch powodów - jednym z nich jest to, że post zapobiega wszystkiemu, co wiąże się z osobistymi pragnieniami i potrzebami. Post stanowi świętą więź pomiędzy Bogiem a człowiekiem a Bóg jest tym, który wie. To dlatego Prorok Muhammad powiedział: "Post jest rajem".
A jeśli kobieta, która pości zgadza się na odbycie stosunku seksualnego z mężem podczas ramadanu, to jej post będzie nieważny i musi wyrazić skruchę oraz ponieść materialną pokutę: wyzwolić niewolnika, pościć przez kolejne dwa miesiące lub nakarmić 60 ludzi. (to dotyczy także męża, który świadomie przerwie post - przypis autorki bloga)


Fragment wywiadu s Suad Saleh z dn. 26.07.2008r.
http://www.arabwestreport.info/year-1999/week-47/4-dr-suad-saleh-professor-fiqh-jurisprudence-azhar-university-yes-i-am-mufti-women